سیروان خسروی (زادهٔ ۴ مرداد ۱۳۶۱)، خواننده پاپ، تنظیم کننده، آهنگساز ، صدابردار و ناظر ضبط ایرانی است. دیدن همه رویداد های ارسال شده مدیریت
موضوع رویداد: اخبار | ۲۸ ديدگاه | آذر ۲۵, ۱۳۹۱
موسیقی ما – ۱- این یادداشت می‌تواند در یک جمله خودخواهانه خلاصه شود که «برای من «جاده رویاها» به اندازه «ساعت۹» جذاب و هیجان‌انگیز نبود.» اما این جمله یک تبصره دارد که در بند آخر به آن اشاره خواهم کرد. می‌دانم که نوشتن این جمله آخر ممکن است حس کنجکاوی شما را برانگیزد و همین الان و پیش از ادامه مطلب بروید سراغ همان تبصرۀ بند آخر؛ اما برای توضیح این دو بند، بهتر است بندهای دیگر را هم بخوانید تا دلایل آنچه که در ابتدای مطلب نوشتم را شرح داده باشم. خود دانید….
- «جاده رویاها» لااقل انتظارات من را از چیزی که به عنوان «سومین آلبوم سیروان خسروی» در ذهن داشتم، برآورده نکرد. این نه به دلیل کیفیت پایین این آلبوم، بلکه به خاطر توقع بالایی است که سیروان و کارهایش –لااقل در خود من- ایجاد کرده‌اند. «جاده رویاها» می‌توانست برای هر خواننده دیگری یک آلبوم شاهکار باشد که به نظرم برای سیروان نیست. حتی می‌توانست در صورت انتشار به موقع‌اش -در سال گذشته- آلبوم بهتری به نظر آید که به خاطر یک اشتباه بچگانه و سوءتفاهم‌های بعدش، سیروان یک سال ممنوع‌الفعالیت شد و الخ. به نظرم سیروان معنی تازه‌ای از «کوالیته و کیفیت» در موسیقی پاپ ایران تعریف کرده که «جاده رویاها» بهترین مصداق برای آن نیست.
۳- مهم‌ترین وجه تمایز کارهای سیروان برای من چگونگی صدا دادن آنها و لایه‌های پرتعداد و خوش‌چین موسیقی اوست. بهترین نمونه برای اینکه بدانید از چه حرف می‌زنم، آهنگ «زندگی همین امروزه» از آلبوم «ساعت ۹» است، یک قطعه پاپ/راک فوق‌العاده خوش‌ساخت که این لایه‌های صدا را به بهترین شکل می‌توانید در آن بشنوید. این همان نکته‌ای است که برای من، آهنگهای سیروان را از آثار موزیسین‌های دیگر -مثل بابک رهنما و… که دیگران هم‌رده سیروان می‌دانندشان- متفاوت می‌کند. این مسئله به نظرم دو دلیل دارد: یکی گوش دقیق و سلیقه خوب اوست که باعث می‌شود چیزی که خودش پیش از ساخت آهنگ از آن در ذهن دارد، محصول باکیفیتی باشد و دوم میکس و مسترینگ درخشان آهنگهای اوست که موجب می‌شود آنچه که او در ذهن داشته، به گوش شنونده هم به درستی برسد و تک‌تک لایه‌های موسیقی شنیده شوند.
۴- اما چرا می‌گویم «جاده رویاها» به اندازه قبلی برای من هیجان‌انگیز نبود؟ می‌دانم که مقایسه کردن در موسیقی کار ابلهانه‌ای است، اما برای روشن شدن منظورم این مقایسه را بین آهنگهای این دو آلبوم انجام می‌دهم که خب، قطعاً بخشی از این نظرات سلیقه‌ای است و می‌تواند لزوماً نظر همه شنوندگان این آلبوم نباشد. در همین ۲-۳ باری که «جاده رویاها» را گوش کرده‌ام، به نظرم آمده که آهنگهای اسلوی آن (مثل «بی‌قرار»، «دوستت دارم»، «آخرین روز» و…) به خوبی آهنگهای اسلوی آلبوم قبلی (مثل «ساعت ۹»، «دلم گرفته»، «امروز می‌خوام بهت بگم» و…) نبوده‌اند. حتی تنها آهنگ شش‌وهشت این مجموعه («اگه تو مال من نیستی») هم در مقابل آهنگهایی مثل «آره»، «چه حالی داره» و «منو نگاه کن» از آلبوم قبلی چیزی کم دارد. مخصوصاٌ وقتی یادمان بیاید آهنگهایی مثل «یالا» (مهدی اسدی)، «عشق من باش» (بهنام صفوی) و… را که به قول علی پهلوان «سیروان وقتی بخواهد با شنونده‌اش کاری کند که نتواند سر جایش بنشیند، به بهترین نحو این کار را انجام می‌دهد!» در مورد آهنگهای اکتیوتر این آلبوم (مثل «اینم میگذره»، «روزای رویای» و «جاده») هم فکر میکنم چنین چیزی صادق است. لطفاً نپرسید چرا «نه نرو» و «بارون پاییزی» را در این مثال‌ها نیاوردی، چون از نظر من اینها سینگل‌های فوق‌العاده‌ای هستند که دو سالی است با آنها خاطره داریم و برای من خیلی جزو ترک‌های این آلبوم به شمار نمی‌روند. اتفاقاً باید بگویم یکی از بدشانسی‌های این آلبوم این است که بهترین قطعاتش (همین دو آهنگ) پیش از انتشار آلبوم به صورت سینگل منتشر شده‌اند و آلبوم که بیرون آمد، آهنگی بهتر از آنها نداشت.
۵- در گفت‌وگوی مشترکی که من و میثم یوسفی در سال ۸۸ (پس از انتشار «ساعت ۹» در ماهنامه «نسیم») با سیروان، علی پهلوان و زانیار داشتیم، بحث ضعف ترانه در آثار سیروان و همین‌طور ماندگاری آهنگهای پاپ را مطرح کردیم که دو برادر آب پاکی را روی دست‌مان ریختند: «ما اصلاً دنبال این نیستیم که آهنگ‌هایمان ۱۰ سال و ۲۰ سال دیگر هنوز شنیده شوند، ما همین که این آهنگها ۲-۳ سال هیت باشند و بعداً فراموش شوند برایمان کافی است!» پس دوباره این بحث را مطرح نمی‌کنم!.
۶- سیروان خسروی مثل همه آدم‌ها و هنرمندان دیگر بالا و پایین داشته و دارد. اما توقعات از او آن‌قدر بالا هست که کسی کار ضعیف از او قبول نکند. همین چند وقت پیش که «عاشقانه‌ها»ی احسان خواجه‌امیری منتشر شد، همه از ترک اول‌اش توقع تنظیمی در حد «نمیدونم» آلبوم قبلی داشتند که در خودش کلی اتفاق داشت. اما «احساس آرامش» آن اتفاق‌ها را نداشت. یکی از موزیسین‌ها درباره تنظیم آن آهنگ نظر جالبی داشت: «آدم گاهی از این کارها که از سیروان می‌شنود، احساس می‌کند که او آس‌هایش را نگه داشته تا برای خودش خرج کند.» یکی از دلایلی که توقع مرا پیش از شنیدن «جاده رویاها» بالا برده بود، همین جمله بود؛ توقعی که چندان برآورده نشد و آس‌هایی که رو نشد.
۷- فکر میکنم خود سیروان هم به این نکته پی برده باشد که در آهنگسازی به اندازه تنظیم و میکس و… درخشان نیست و اتفاقاً تجربه موفق آهنگهایی مثل «نه نرو» (با آهنگسازی شهاب رمضان و زانیار)، «بارون پاییزی» (شهاب رمضان و سیروان) و «من عاشقت شدم» (مهدی یراحی) نشان داد که وقتی آهنگسازی از جنس دیگر کنار آنها باشد، تجربه‌های متفاوتی خلق می‌شود که اتفاقاً جزو بهترین‌های کارنامه سیروان به شمار می‌روند.
۸- در این چند روز که از انتشار «جاده رویاها» می‌گذرد، بحث دزدی (!) طرح کاور آلبوم و کاور کردن آهنگ «Without You» از دیوید گتا و آشر (در آهنگ «اینم میگذره») در فیسبوک و… به دستاویز مخالفان این خواننده تبدیل شده که به نظرم بحث بیهوده‌ای است. قبول دارم که گرته‌برداری واو به واو از یک اثر بدون ذکر صاحب اثر کاری غیرحرفه‌ای است، اما هر وقت این جنس حرف‌ها مطرح می‌شود، من یاد یکی از دوستان موزیسین‌ام می‌افتم که از قول استاد شجریان نقل میکرد: «من خودم رئیس‌کل دزدها هستم! من از دزد می‌دزدم و به این هم افتخار میکنم.» البته منظور استاد از این جمله در بحث یادگیری بود، اما کلاً به نظرم در جامعه ایران قابل تعمیم به چیزهای دیگری هم هست. از نظر من دزدی تمیز از یک اثر قابل‌توجه در بازار ایران، کار چندان بدی نیست. آماده فحش‌های دوستان هستم همه‌رقم!
۹- سیروان در مصاحبه‌های قبل از انتشار آلبوم گفته بود که «جاده رویاها» بهترین آلبوم او تا کنون است و نسبت به تمام آلبوم‌های قبلی یکدست‌تر از کار در آمده. من هم قبول دارم که این آلبوم یکدست‌ترین آلبوم سیروان است و در آن برای اولین بار، شمایل یک «خواننده» درجه‌یک را به نمایش گذاشته؛ اما این یکدست بودن لزوماً با بهترین آلبوم بودن مترادف نیست و در این بخش با او هم‌عقیده نیستم و بهترین آلبوم سیروان را «ساعت ۹» می‌دانم. اما اعتراف میکنم که در همان مصاحبه گروهی ۳ سال پیش‌مان نظیر همین عقیده را درباه آن آلبوم داشتم و به نظرم آلبوم اول سیروان بهتر از «ساعت ۹» بود و نظرم پس از بارها شنیدن‌اش تغییر کرد. پس این بار هم به او اعتماد میکنم و «جاده رویاها» را بیشتر از اینها می‌شنوم.
پ.ن: قرار بود در این یادداشت‌ها بیشتر انتقاد کنیم و کمتر تعریف؛ و به سوژه‌هایی بپردازیم که به جایی و کسی بربخورد! اما این یادداشت به نظرم یادداشت منصفانه‌ای شد. شاید اگر به جای سیروان (که از سر همان گفت‌وگوی ۳ سال پیش تا امروز رابطه چندان خوبی با هم نداشته‌ایم) هر خواننده دیگری از دوستانم بود، تا این حد هم تعریف نمی‌کردم. اما به نظرم سیروان آدم درست این موسیقی پاپ است و شایسته نقدهای مثبت.
اگه تو کله آلبومش سوتم میزد مایی که هوادارشیم بازم روزی صدبار گوش میکردیمش..
خدایی خیلی هول هولکی انتقاد میکنین!
الان منظورتون با من بود یا با آقای منبتی؟
هممون روزی ۱۰۰ بار آهنگاشو گوش میدیم. چه اونانیی که خودش خونده چه اونایی که واسه دیگرون ساخته. اگه انتقاد میکنیم واسه اینه که دوسش داریم و میخوایم بهترین بهترینا باشه.
الان آهنگ “دوست دارم” همین آلبوم جاده ی رویاهاش واقعاً احساسی و قشنگه هم ترانش هم آهنگ سازیش فوق العادست.
نه با شما نبودم.. با آقای منبتی هستم.. ایشون خیلی تند رفتن.. از کل آبوم ایراد گرفتن!! فقط همون دوتایی که باهاش خاطره دارن و نتونستن ایراد بگیرن اونم برای اینکه باهاش خاطره دارن!!
اصلا منطقی نیست.
درسته فرمایشتون
به نظرم هم سن کسی هم که آهنگو گوش میده هم شرایط روحیش تو انتخابش خیلی تاثیر داره. نظر شما چیه؟
در مورد این آلبوم جاده رویاها چه نظری دارین؟
شما نظرتون در مورد آلبوم جاده رویاهاچیه؟؟
به نظرم سن و شرایط روحی آدما تو پسندیدن یه آهنگ خیلی موثره. درسته؟
به نظر من آلبوم زیبایی بود!
مشکل آلیوم تقلید نیست!!! سیروان در آهنگ هایش از
جنر هایی بجز جنر پاپ،مثل الکترو،هاوس،دنس و … استفاده کرده!!! که متاسفانه این سبک ها عامه پسند و بخصوص ایرانی پسند نیست!!!در واقع اگه سیروان از سبکی استفاده کرده که دیوید گوتا استفاده کرده؛این به معنای تقلید از او نیست!!!
تنها مشکلی که من در بعضی ترک های این آلبوم دیدم ابن بود که شعرها به سبک آهنگ ها نمیخورد و شعر بدجوری تیکه تیکه شده بود!!!
سبک آلبوم های سیروان خیلی جلو تر از آهنگ های امروزیه..برای کسانی که گوششون به موزیک های عادی که هر روز منتشر میشه عادت کرده مناسب نیست..
واسه همینم کسایی که طرفدارشن یکم خاصن مثل ما!!!!!
به نظر من (هم هوادار ۲آتیشه سیروان هم یه شنونده عام) به جز دو آهنگ “جاده” و “خدافظی” بقیه آهنگها عالی و خوب حساب میشن. از این دو تا آهنگ راضی نیستم!!!!
sharp.dvd@gmail.com
آهنگهای “روزای رویایی” و “دوست دارم” فوق العاده زیبا و جدید.
آهنگهای “نه نرو” و “بارون پاییزی” فوق العاده زیبا ولی تکراری.
آهنگهای “بی قرار” و “اینم میگذره” و “آخرین روز” و “اگه تو مال من نیستی” بسیار خوب و جدید.
آهنگ “من عاشقت شدم” خوب ولی تکراری.
آهنگ “جاده” متوسط و جدید.
آهنگ “خدافظی” ضعیف و تکراری.
برای آلبومی که ۴ تا آهنگ اون تکراری و جزو تک آهنگهایی بوده که قبلاً منتشر شده یه نقطه ضعف واقعاً بزرگه. اما چون ۶ تا از ۷ آهنگ جدیدی که توی آلبوم هستش از نظر کیفی آهنگهای بسیار خوب و عالی حساب میشن یه نقطه قوت خیلی خوبه که امتیازدهی به آلبوم رو بین ۴٫۷ تا ۵ (از ۵)حتماً قرار میده. (البته به نظر من، نظر دوستانو نمیدونم)
اتفاقا!!!!!آهنگ “جاده” تنها آهنگیه که کل آلبوم و متفاوت کرده!! خیلی منحصر به فرده!!اگر چندبار دیگه گوش کنینش حتما متوجه میشین.. خیلی خوب صداشو با موسیقی هماهنگ کرده..معرکس..
آهنگ های دیگه این آلبوم خیلی احساسیه و قشنگه.. اما ترک “جاده” کلا فاز جدیدیه
البته این نظر منه
واقعاً؟ چشم. پس حتماً با دقت بیشتری گوش میدم ببینم چجوریه؟!؟!؟!؟
my e-mail : sharp.dvd@gmail.com
منتظر ایمیلتون هستم. پژمان
من منتظرما!!!!!!!!!!!!!!!!!ا
نه خدایی راست گفتین. آهنگ “جاده” واقعاً خاصه. هم فوق العاده موزون و ریتمیکه هم خیلی جدیده. شاید به خاطر همین خاص بودنش یکم طول کشید که به دلم بشینه. الان که گوش میکنم خیلی حال میکنم با آهنگش. مخصوصاً با اون قسمت شعرش که میگه “چقد تنهام، چقد سردم” قشنگ ارتباط برقرار کردم… آخه عین حال همیشگی خودمه
ای بابا مثل اینکه هیشکی ما روتحویل میگیره…..۰
ای بابا مثل اینکه هیشکی ما روتحویل نمیگیره
یلداتون مبارک………..خوش باشید
در کل راضی بودم، با نظر شمام موافقم، جاده یه آهنگ خاص بود،بخصوص آخر آهنگ،زمانی که سیروان صداشو تا دوردستها میشکه… وای من دیونه همین صدا کشیدنشم
ممنون. مرسی
به نظر من به جز آهنگ اگه تو مال من نیستی
که سبکش اصلا با سیروان نمیخونه
بقیش واقعا خوب بود
بهتریناش به نظر من روزای رویایی و جاده
ترانه آهنگ “دوست دارم” فوق العاده احساسی و قشنگه. مخصوصاً تیکه وسطش که میگه “وقتی از دنیا بریدم دیدم یکی هم شبیه من هست خسته… خسته…. خیلی آروم تو دلم گفتم جفتم اینه و تو شنیدی حرفامو… همین که هستی واسه من بسه…. خیلی خاص… فوق العاده… دوست دارم…” خیلی خیلی زیباست ولی به نظرم ترانه آهنگ ترجمه ترانه یه آهنگ خارجی باشه… میدونم رو کاورش نوشته کار “امید جامع” … ولی حس میکنم ترجمس… کسی نمیدونه….؟؟؟؟؟؟
به نظر من نقد خوبی است و با این که این آلبوم (جاده رویاها) آلبوم فوق العاده ای است ولی سیروان اگر بخواهد می تواند شنونده را بترکونه با ترک هایی مثل زندگی همین امروزه یا تو خیال کردی بری به نظر من هم آلبوم ساعت ۹ نه تنها بهترین آلبوم سیروان است بلکه می توان آن را در لیست ۵ آلبوم برتر ایران دانست و به نظر من سیروان در کارهای اکتیو و به قول ایرانی ها کمی شاد خیلی بهتر هنر نمایی می کند و من واقعا هنگام شنیدن آهنگ های او حیرت زده می شوم از این آهنگسازی و تنظیم (به خصوص آلبوم های ساعت ۹ و جاده رویاها که دیگه حرف نداره تنظیمش).۱
پژمان : آذر ۲۷, ۱۳۹۱ در ۱۵:۱۷ بعد از ظهر |
من شخصاً به عنوان کسی از بهمن ماه سال ۱۳۸۴ با شنیدن تک آهنگ “تو خیال کردی بری” طرفدار بی برو برگرد و شماره ۱ سیروان شدم و از همون موقع متوجه تفاوت فاحش ایشون با سایر آهنگسازا شدم؛ با تمامی نظرات و انتقاداتتون صرفاً به عنوان یک شنونده حرفه ای کاملاً موافقم جز دو نکته:
۱) اول این که به نظر آهنگ “احساس آرامش” یک شاهکار ایرانی پسنده به چند دلیل: احساسی بودن ترانه و آهنگ، صدای زیبا، دلنشین و فوق العاده احساسی احسان خواجه امیری و تنظیم زیبای سیروان که مثل همیشه نشون داد استاد گام عوض کردنه. (البته به قول فرمایش صحیح شما از لایه های پرتعداد و خوش چین موسیقی خبری نبود اما عمق آهنگ و رویایی بودنش کار رو بسیار دلنشین کرده بود بر خلاف آهنگ “نمیدونم” که بیس تند، زننده و بالای آهنگ آرامش و گوش آدم رو اذیت میکرد.)
۲) درسته که آلبوم “ساعت۹″ تمامی آهنگهاش از لحاظ موسیقی فوق العاده قوی بود اما به دلیل ترانه های ضعیف (به جز ترانه ی آهنگ “ساعت۹″ که کار بسیار زیبای ترانه مکرم بود) کیفیت آلبوم و به اصطلاح عامه دلنشین بودن آلبوم رو به شدت کاهش داده بود؛ به طوری که به نظر من آلبوم “تو خیال کردی بری” آلبوم بسیار دلنشین تری به حساب میاد.
در مورد این آلبومم فکر کنم باید به قول شما چند بار خوب گوش داد بعداً نظر داد، فعلاً زوده!!!